Ανεβάζει Σαρτρ, Ζενέ και Καμί και οι αίθουσες είναι ασφυκτικά γεμάτες. Η συμβολαιογράφος Μοσχούλα Κοντοσταύλου κάνει πάντα “δύσκολες” θεατρικές επιλογές, και οι παριανοί θεατές στηρίζουν θερμά κάθε επιλογή της.
Η Δήμητρα Χανιώτη αναζητά την αθέατη πλευρά των πραγμάτων και μας προτρέπει με την κλασική ρήση του Ηράκλειτου “Φύσις κρύπτεσθαι φιλεί» να την ανακαλύψουμε με οδηγό την τέχνη. Η έκθεσή της στην στην Αίθουσα Τέχνης «αντί» στην Αντίπαρο από 17 ως 30 Ιουλίου θα αποτελέσει ένα από τα κορυφαία εικαστικά γεγονότα των δύο νησιών.
Μια συζήτηση με τους μουσικούς Μάρθα Μαυροειδή και Σπύρο Μπάλιο για την παραδοσιακή μουσική σήμερα, το σύγχρονο ελληνικό γλέντι, τα πανηγύρια, το παρόν και το μέλλον της μουσικής μας παράδοσης.
Ο μινιμαλιστής αρχιτέκτονας μας μιλάει για τον εικοσιπεντάχρονο έρωτά του με το νησί, τον μικρό ελαιώνα, το αμπέλι του και την περιπέτεια της οινοποίησης στο μικρό οινοποιείο του, που του έδωσε μία από τις καλύτερες θέσεις στο οινικό τοπίο του νησιού.
Η περσινή χρονιά ήταν μια χρονιά πολύ σπουδαία πολιτιστικά για την Πάρο. Για πρώτη φορά το νησί φιλοξένησε τη Συνάντηση των Ερασιτεχνικών Θεάτρων Αιγαίου με μεγάλη μάλιστα επιτυχία και πολύ ενδιαφέρον από το κοινό. Κάτι που έδωσε σε όλους μας πολλές όμορφες στιγμές και μπόλικες θεατρικές αναμνήσεις. Ας ανατρέξουμε λοιπόν σ’ αυτό το πολύ ιδιαίτερο γεγονός, κι ας ευχηθούμε να ξανασυμβεί σύντομα...
Δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοιος δόκιμος μουσικός όρος αλλά οι εξαιρετικοί μουσικοί με τους οποίους μιλήσαμε για αυτό το θέμα, ένα μας κατέστησαν σαφές: Με τη τζαζ δεν χρειαζόμαστε τις ταμπέλες. Είναι μια μουσική ευρύχωρη, ανοιχτή σε πειραματισμούς, σε κάθε καινούριο πάντρεμα, ευέλικτη, περιπετειώδης, υπέροχη...
Έξι παραδοσιακοί τεχνίτες, αφήνουν για λίγο το έργο τους για να κοιτάξουν τον φακό της φωτογράφου Φανής Αλεξανδροπούλου και να απαντήσουν στις ερωτήσεις μας. Τα λόγια τους λίγα, εδώ μιλούν τα χέρια μέσα από την τέχνη και το υλικό του καθενός: μάρμαρο, ξύλο, σίδερο, πηλός και νήμα. Τέχνες παλιές όσο και ο άνθρωπος. Κοινό γνώρισμα όλων, ότι αγαπούν με πάθος τη δουλειά τους και θα αφήσουν ισχυρό αποτύπωμα στο νησί όπως συμβαίνει πάντοτε με τους αυθεντικούς δημιουργούς.
H συνάντηση με την αρχαιολόγο Φωτεινή Ζαφειροπούλου έγινε στην έδρα του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, ένα όμορφο νεοκλασικό κτίριο του Τσίλερ στο κέντρο της Αθήνας. Λίγα μέτρα πιο κει βρισκόταν παλιά η ελληνογαλλική σχολή Saint Joseph, στην οποία και φοίτησε. Η γνώση της γαλλικής γλώσσας όπως και της αγγλικής της εξασφάλισαν την πρώτη της δουλειά ως καθηγήτριας ξένων γλωσσών αλλά και ως ξεναγού με αριθμό αδείας πέντε (!) κατά τα φοιτητικά της χρόνια.
Ο Ηλίας Παπαδημητρακόπουλος είναι ένα από τα πιο διαυγή, στιλπνά, νεανικά πνεύματα της εποχής μας. Κατάγεται από τον Πύργο Ηλείας και υπηρέτησε ως στρατιωτικός γιατρός ως το 1982 οπότε παραιτήθηκε από το Στράτευμα. Διηγηματογράφος ή μάλλον συγγραφέας μικρών ιστοριών, έχει εκδώσει είκοσι βιβλία κι έχει λάβει πολλά βραβεία και διακρίσεις.
Αρκεί στη Νατάσα Μπιζά μια λεπτομέρεια, που θα περνούσε απαρατήρητη σε όλους μας, για να πυροδοτήσει μια αισθητική εντύπωση, η οποία με τη σειρά της διαταράσσει τις βιοτικές ισορροπίες μας, αφυπνίζοντας τη σκέψη μας. H διακεκριμένη εικαστικός σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (με δάσκαλο το Γιάννη Ψυχοπαίδη) και στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης, ενώ συμμετείχε σε πολλές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Συνεργάζεται επίσης με το Εικαστικό Εργαστήρι του Δήμου Πάρου.
