Μάστορες

Έξι παραδοσιακοί τεχνίτες, αφήνουν για λίγο το έργο τους για να κοιτάξουν τον φακό της φωτογράφου Φανής Αλεξανδροπούλου και να απαντήσουν στις ερωτήσεις μας.
Τα λόγια τους λίγα, εδώ μιλούν τα χέρια μέσα από την τέχνη και το υλικό του καθενός: μάρμαρο, ξύλο, σίδερο, πηλός και νήμα.
Τέχνες παλιές όσο και ο άνθρωπος.
Κοινό γνώρισμα όλων, ότι αγαπούν με πάθος τη δουλειά τους και θα αφήσουν ισχυρό αποτύπωμα στο νησί όπως συμβαίνει πάντοτε με τους αυθεντικούς δημιουργούς.

Βασίλης Παντελαίος
Λεύκες

Ονομάζομαι Βασίλης Παντελαίος και είμαι μαραγκός. Ξεκίνησα να μαθαίνω την τέχνη το1959 δίπλα σε έναν μάστορα εδώ στο χωριό, μετά πήγα σε μια σχολή στην Κω, μετά στην Αθήνα και μετά ήρθα πάλι εδώ κι έφτιαξα μαγαζί. Το ξύλο είναι πράγμα ζωντανό και πολύ ωραίο υλικό. Το δουλεύω για να γίνει έπιπλο αλλά και το σκαλίζω για να γίνει ένα έργο τέχνης. Παλιά δεν υπήρχαν επενδυμένα, απομιμήσεις κλπ. Όλα γίνονταν με το χέρι και από ξύλο. Τώρα βιδώνουνε, δεν φτιάχνουν έπιπλα.

Μπενέτος Σκιαδάς
Αλυκή

Ονομάζομαι Μπενέτος Σκιαδάς και είμαι λαϊκός τεχνίτης. Εμένα μου άρεσε να μαστορεύω. Ήθελα μάλιστα να κάνω πάντα κάτι το καλλιτεχνικό. Η κανονική δουλειά μου ήτανε ψαράς. Πάντα όμως κάτι έφτιαχνα. Και μάζευα απ’ όλα τα εργαλεία. Δουλεύοντας στα καράβια των Γουλανδρήδων έμαθα πολλά πράγματα από τους μηχανικούς. Όταν ήρθε το ρεύμα στην Πάρο, εγώ πήρα την πρώτη ηλεκτροκόλληση. Το σπίτι που έφτιαξα στο νησί, όταν γνώρισα τη γυναίκα μου, το κατασκεύασα πρώτα σε μινιατούρα και το έστειλα στους μαστόρους να μου το φτιάξουν ακριβώς, γιατί εγώ έλειπα στα καράβια. Από εκεί ξεκίνησε η ιδέα με τις μινιατούρες. Έφτιαχνα εκκλησίες, σπιτάκια, πηγάδια, πλοία, όλα ακριβή αντίγραφα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Τότε η γυναίκα μου η Πόπη, μου έδωσε την ιδέα για το μουσείο. «Να συγκεντρώσουμε τα έργα μου σ΄ αυτό,» μου είπε, «για να κάνουμε κάτι καλό για το νησί μας». Το αποτέλεσμα; Σαράντα χρόνια δουλειάς. Το γαλλικό πλοίο έκανα ένα χρόνο να το φτιάξω. Η Εκατονταπυλιανή μου πήρε δυο χρόνια. Η ιδέα της γυναίκας μου έπιασε τόπο. Εκατοντάδες άνθρωποι το επισκέπτονται κάθε χρόνο. Γι αυτό, μέσα σ’ αυτό, υπάρχει πάντα ζωντανή η μνήμη της.

Μιχάλης Σκορδίλης
Λεύκες

Ονομάζομαι Μιχάλης Σκορδίλης και είμαι σιδεράς. Έμαθα τη δουλειά από παιδάκι κοντά στον πατέρα μου. Η δουλειά του σιδερά είναι πολύ σκληρή αλλά όταν την κάνεις από μικρός την αγαπάς. Το φυσερό και το αμόνι χρειάζονται καλό μάτι και σταθερό χέρι. Εδώ φτιάχνω σιδηροκατασκευές, πόρτες, κάγκελα, όλα κατά παραγγελία αλλά και δύσκολα εργαλεία που δεν υπάρχουν πια στο εμπόριο. Τώρα ξαναγυρίζουμε σ’ αυτά, τα παλιά. Η φωτιά και το σίδερο είναι πράγμα σκληρό αλλά κι αυτή η δουλειά, όπως όλες, χρειάζεται αγάπη και μεράκι.

Κώστας Φοίφας
Λεύκες

Ονομάζομαι Κώστας Φοίφας και είμαι αγγειοπλάστης. Έμαθα την τέχνη από τον θείο μου Γιάννη Κυδωνιέα παίζοντας εδώ απ’όταν ήμουνα μικρός και αργότερα στην Αθήνα από τον Λιβάνιο. Εγκαταστάθηκα στην Πάρο το 1986 κι από τότε κάνω αυτή τη δουλειά. Από το 1993 οπότε πέθανε η θεία μου Βιργινία Κυδωνιέως η οποία ήταν ζωγράφος και διακοσμούσε τα αγγεία με μια μοναδική τεχνική, δουλεύω το μαγαζί μόνος μου. Είναι το παλιότερο εργαστήριο αγγειοπλαστικής της Πάρου, ιδρύθηκε το 1951.

Μαριγούλα Φυσιλάνη
Μάρπησσα

Ονομάζομαι Μαριγούλα Φυσιλάνη και είμαι υφάντρα. Την τέχνη μου την έμαθε η μητέρα μου Φλώρα Ανουσάκη και μια παλιά υφάντρα από τις Λεύκες. Υφαίνω συστηματικά εδώ και πέντε χρόνια και στο σπίτι μου υπάρχει ο μοναδικός πια αργαλειός του χωριού. Είναι όλος ξύλινος φτιαγμένος το 1858. Φτιάχνω υφαντές χειροποίητες τσάντες, οι οποίες αγαπήθηκαν πολύ από τις γυναίκες και ταξιδεύουν πλέον σε όλον τον κόσμο. Είναι καλλιτεχνική δουλειά. Κάθε φορά σου δίνει και κάτι καινούριο. Την πιο μεγάλη χαρά όμως την παίρνω όταν νιώθω ότι κάνω ένα καλό στον τόπο μου.

Φωκιανός Εμμανουήλ του Αντωνίου
Μαράθι

Ονομάζομαι Εμμανουήλ Φωκιανός και είμαι λιθοξόος. Σκαλίζω την πέτρα και το Μάρμαρο. Ξεκίνησα τη δουλειά πριν από 25 χρόνια και είμαι αυτοδίδακτος. Κάθε πέτρα κρύβει μέσα της μια μορφή που εγώ προσπαθώ να τη βγάλω από μέσα σκαλίζοντας. Όσο πιο δύσκολο και σκληρό είναι το υλικό, τόσο πιο καλός ο τεχνίτης που θα το δαμάσει και θα του δώσει μορφή. Η δουλειά του λιθοξόου είναι σκληρή. Όμως είναι και μια όμορφη τέχνη.