Η Paulien Lethen είναι εικαστική καλλιτέχνις από την Ολλανδία και πολίτης του κόσμου. Σαν πραγματική καλλιτέχνις, μεταμορφώνει όλους τους χώρους όπου ζει σε χώρους τέχνης: την Οικία Αζάρη στην Παροικιά, το καλοκαιρινό της σπίτι στον Κούναδο καθώς και το σπίτι της στη Νέα Υόρκη. Σε αυτή τη συνέντευξη ακολουθούμε τη ζωή της στην Πάρο, την Ιαπωνία, πίσω στην Πάρο και τελικά στη Νέα Υόρκη μέσα από τα δικά της λόγια.
Η Άννα Κορτιάνου-Κάγκανη έχει συνδέσει το όνομά της με τον πολιτισμό της Πάρου και είναι ο άνθρωπος που θα συναντήσεις σε όλες τις εκδηλώσεις που έχουν σχέση με αυτόν. Είτε πρόκειται για εκθέσεις, είτε για παραστάσεις, συναυλίες, διαλέξεις αλλά και πεζοπορίες η Άννα Κάγκανη είναι πάντοτε παρούσα. Δραστήρια, προσιτή και πρακτική έχει όλες τις αρετές που χρειάζονται για να προχωράνε τα σχέδια και να μη μένουν μόνο σχέδια.
Τροφή των θεών και των ανθρώπων, πηγή εξαιρετικών θρεπτικών συστατικών, προϊόν της θαυμαστής κοινωνίας των μελισσών που αποτελεί μια πλήρη κούρα για τον οργανισμό. Το θυμαρίσιο μέλι είναι αναμφισβήτητα το χρυσάφι των Κυκλάδων! Μια συνέντευξη των Άγγελου Πιτσικάλη και Αργύρη Λουκή.
Η Ραφαέλα Ζαχιώτη, τελείωσε με άριστα στο ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας στο τμήμα Mαιευτικής. Έκανε την πρακτική της σε αθηναϊκά και περιφερειακά νοσοκομεία και κέντρα υγείας, και με όραμα την Πάρο συμμετείχε στην προκήρυξη για την κενή οργανική θέση της μαίας στον Κέντρο Υγείας Πάρου-Αντιπάρου όπου και διορίστηκε.
Είναι από τους πρώτους ανθρώπους που αντικρίζεις μπαίνοντας στην πλατεία της Νάουσας. Μια πλατεία που αγωνίζεται να την κρατήσει καθαρή από αυτοκίνητα, γραφική και φιλόξενη. Εξάλλου οι επισκέπτες της ταξιδεύουν χιλιάδες μίλια για να απολαύσουν εδώ έναν καφέ και μια ήρεμη βόλτα, κι ο Αργύρης Ταντάνης είναι ο πρώτος στον οποίο θα απευθυνθούν για πάσης φύσεως πληροφορίες...
Γνωστός στην ελληνική κοινότητα στο Παρίσι ως ο άνθρωπος που διδάσκει “τα ελληνικά ως ξένη γλώσσα” ο Νίκος Γραικός είναι ο άνθρωπος που συμμετείχε στην ίδρυση του συλλόγου Φωνή-Γραφή για τη διάδοση των νέων ελληνικών στη Γαλλία.
Με τον Παμίνο συναντηθήκαμε πριν 10 χρόνια στο Πίσω Λιβάδι πίνοντας μέντα λικέρ με σόδα. Πριν 3 χρόνια είχα την τιμή να ζήσω για ένα καλοκαίρι σε ένα από τα σπίτια του και μάλιστα σε αυτό που βρίσκεται ακριβώς πάνω από το δικό του. Η εμπειρία αυτή - άκρως διδακτική για εμένα- αποτέλεσε σημαντική αφετηρία εικαστικής αναζήτησης. Ο Παμίνος σύντομα μετετράπη σε πατρική φιγούρα, αφού η κριτική του δεν περιορίστηκε μονάχα στους Ναύτες που τότε ετοίμαζα, αλλά κυριολεκτικά σε ό,τι με αφορούσε. Σήμερα, συμπεραίνω το απόσταγμα της διδαχής του... Την επιμονή στον Ελληνισμό, λαμπρή πηγή εσωτερικής ελευθερίας!
Μια πρόσκληση σε σπίτι φίλων, ένα κτήμα που πουλιόταν δίπλα, η αγάπη για την ιστιοπλοΐα, το δικό της σπίτι στη Santa Maria, η εικοσιπενταετής σχέση με το νησί. Η Ελένη Φιλιπποπούλου ζωγραφίζει ιδιοσυγκρασιακά και ομολογεί ότι η Πάρος "τρυπώνει" πάντα μέσα στην παλέτα της.
Ένας μεσήλικας γιατρός επαρχίας, ένα κορίτσι κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο, τα νιάτα, η μοναξιά, η παρεξήγηση, η Αντίπαρος... Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος, σκηνοθέτης της ταινίας Suntan μας μιλάει για τους πρωταγωνιστές, τα γυρίσματα και το νησί που εδώ και χρόνια έχει γίνει ο επίλεκτος τόπος του.
Εγκαταστάθηκε στην Πάρο πριν από 10 χρόνια γιατί απλώς “είναι ο παράδεισος”, όπως μας είπε. Πολύ σύντομα δημιούργησε το Felix ένα πολύ ξεχωριστό κατάστημα παιχνιδιών κι αμέσως μετά τον ομώνυμο παιδότοπο, όπου γονείς και παιδιά ανακάλυψαν έναν πολύ πιο δημιουργικό τρόπο ν’ απολαύσουν το παιχνίδι.
