Η Ραφαέλα Ζαχιώτη, τελείωσε με άριστα στο ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας στο τμήμα Mαιευτικής. Έκανε την πρακτική της σε αθηναϊκά και περιφερειακά νοσοκομεία και κέντρα υγείας, και με όραμα την Πάρο συμμετείχε στην προκήρυξη για την κενή οργανική θέση της μαίας στον Κέντρο Υγείας Πάρου-Αντιπάρου όπου και διορίστηκε.
Το ψαρόσπιτο στη Santa Maria που φύλαγαν τα δίχτυα τους οι ψαράδες έγινε ...Siparos. Ένα λιτό, μοντέρνο και πολύ πετυχημένο εστιατόριο που ανήκει σταθερά στο top five του νησιού. Όσο για τα προϊόντα που βγάζει η θάλασσα και τα μποστάνια της περιοχής, δημιούργησαν ένα σεμνό στρογγυλεμένο μενού που πατάει απαλά στην παράδοση και απογειώνεται μ' ένα twist.
“Ένα απλό και άνετο all day lounge cafe που οι επισκέπτες θα αράζουν όλες τις ώρες της ημέρας και θα νιώθουν σαν στο σπίτι τους”. Αυτό οραματίστηκε πριν από έντεκα χρόνια η Μαρίνα Κορτιάνου, κι αυτό ακριβώς δημιούργησε χωρίς καμία παραχώρηση στα αρχικά της σχέδια. Το οικογενειακό οίκημα, άνθισε, καθώς ένας υπέροχος χώρος με floral καναπέδες και καταπράσινο κήπο και κυρίως η ίδια η Μαρίνα, σε υποδέχονται εγκάρδια μόλις πατήσεις το πόδι σου στην πλατεία της Νάουσας.
Είναι από τους πρώτους ανθρώπους που αντικρίζεις μπαίνοντας στην πλατεία της Νάουσας. Μια πλατεία που αγωνίζεται να την κρατήσει καθαρή από αυτοκίνητα, γραφική και φιλόξενη. Εξάλλου οι επισκέπτες της ταξιδεύουν χιλιάδες μίλια για να απολαύσουν εδώ έναν καφέ και μια ήρεμη βόλτα, κι ο Αργύρης Ταντάνης είναι ο πρώτος στον οποίο θα απευθυνθούν για πάσης φύσεως πληροφορίες...
Γνωστός στην ελληνική κοινότητα στο Παρίσι ως ο άνθρωπος που διδάσκει “τα ελληνικά ως ξένη γλώσσα” ο Νίκος Γραικός είναι ο άνθρωπος που συμμετείχε στην ίδρυση του συλλόγου Φωνή-Γραφή για τη διάδοση των νέων ελληνικών στη Γαλλία.
Με τον Παμίνο συναντηθήκαμε πριν 10 χρόνια στο Πίσω Λιβάδι πίνοντας μέντα λικέρ με σόδα. Πριν 3 χρόνια είχα την τιμή να ζήσω για ένα καλοκαίρι σε ένα από τα σπίτια του και μάλιστα σε αυτό που βρίσκεται ακριβώς πάνω από το δικό του. Η εμπειρία αυτή - άκρως διδακτική για εμένα- αποτέλεσε σημαντική αφετηρία εικαστικής αναζήτησης. Ο Παμίνος σύντομα μετετράπη σε πατρική φιγούρα, αφού η κριτική του δεν περιορίστηκε μονάχα στους Ναύτες που τότε ετοίμαζα, αλλά κυριολεκτικά σε ό,τι με αφορούσε. Σήμερα, συμπεραίνω το απόσταγμα της διδαχής του... Την επιμονή στον Ελληνισμό, λαμπρή πηγή εσωτερικής ελευθερίας!
Μια πρόσκληση σε σπίτι φίλων, ένα κτήμα που πουλιόταν δίπλα, η αγάπη για την ιστιοπλοΐα, το δικό της σπίτι στη Santa Maria, η εικοσιπενταετής σχέση με το νησί. Η Ελένη Φιλιπποπούλου ζωγραφίζει ιδιοσυγκρασιακά και ομολογεί ότι η Πάρος "τρυπώνει" πάντα μέσα στην παλέτα της.
Ένας μεσήλικας γιατρός επαρχίας, ένα κορίτσι κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο, τα νιάτα, η μοναξιά, η παρεξήγηση, η Αντίπαρος... Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος, σκηνοθέτης της ταινίας Suntan μας μιλάει για τους πρωταγωνιστές, τα γυρίσματα και το νησί που εδώ και χρόνια έχει γίνει ο επίλεκτος τόπος του.
Εγκαταστάθηκε στην Πάρο πριν από 10 χρόνια γιατί απλώς “είναι ο παράδεισος”, όπως μας είπε. Πολύ σύντομα δημιούργησε το Felix ένα πολύ ξεχωριστό κατάστημα παιχνιδιών κι αμέσως μετά τον ομώνυμο παιδότοπο, όπου γονείς και παιδιά ανακάλυψαν έναν πολύ πιο δημιουργικό τρόπο ν’ απολαύσουν το παιχνίδι.
Είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος, ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ), λάτρης του Τσάντλερ και του Χάμετ και Παριανός από την πλευρά της μητέρας του. Ο Γιάννης Ράγκος μας λέει ότι η αστυνομική λογοτεχνία δεν είναι μια λογοτεχνία της σπαζοκεφαλιάς, κι ότι ο συγγραφέας για να λέγεται συγγραφέας πρέπει πρωτίστως να είναι αναγνώστης.
