Παλιά στο ξωκλήσι παντρευόσουν μόνο αν είχες κλεφτεί. Το έσκαγες με τον καλό σου, έβρισκες κι έναν παπά με κατανόηση και σκάρωνες ένα γάμο στα γρήγορα.

Η Πάρος είναι αυτό που θα έλεγαν οι σύγχρονοι νέοι «meeting point» πολλών ιστορικών στιγμών μέσα στο χρόνο. Περάσματα από πολιτισμό σε πολιτισμό, κατακτητές, κουρσάροι, νικητές, δωδεκάθεο, χριστιανισμός – όλα άφησαν το στίγμα τους στο εθιμοτυπικό του γάμου, που ακόμα κι αυτό θέλει το χρόνο του.

«Ο γάμος είναι ο πιο θλιβερός τρόπος να ξαπλώνει κανείς στο κρεβάτι…» έλεγε κάποιος φιλόσοφος πριν από κάτι αιώνες. Μόνο που η άποψή του κάθε άλλο παρά αποτρεπτική στάθηκε για χιλιάδες ζευγάρια που ενώνουν τις ζωές τους καθημερινά κάπου στον πλανήτη.

Ήταν μια λαμπερή ημέρα του Δεκέμβρη, όταν ο καλός μου γονάτισε μπροστά μου και μου είπε σχετικώς θαρρετά «αγάπη μου, έλα να παντρευτούμε!» προτάσσοντάς μου ένα κουτάκι λίγο άκομψα σχεδόν μέσα στη μύτη μου.