Μοσχούλα Κοντοσταύλου

Συνέντευξη: Μάρω Βούλγαρη

Κάνουμε θέατρο για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι

Ανεβάζει Σαρτρ, Ζενέ και Καμί και οι αίθουσες είναι ασφυκτικά γεμάτες. Η συμβολαιογράφος Μοσχούλα Κοντοσταύλου κάνει πάντα “δύσκολες” θεατρικές επιλογές, και οι παριανοί θεατές στηρίζουν θερμά κάθε επιλογή της.

Eμφανίζεστε εδώ και τριάντα χρόνια στα θεατρικά δρώμενα του νησιού. Τώρα πλέον με μια σταθερή ομάδα και ομολογουμένως δύσκολο ρεπερτόριο…
Αν πρέπει να θαυμάσετε κάποιον είναι τα παιδιά της ομάδας μου. Εγώ έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο, παρά μόνο αυτό το δύσκολο πράγμα. Για τους ανθρώπους όμως που θυσιάζουν χρόνο από τη διασκέδαση και την οικογένειά τους, όλο αυτό είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο.

Πώς διαλέγετε ρεπερτόριο;
Ξεκινάμε από τον Οκτώβριο για να μπούμε μέσα σ’ αυτό το δύσκολο εγχείρημα. Αλλά για να φτάσουμε να καταλάβουμε για παράδειγμα τους υπαρξιστές, πρέπει να ανατρέξουμε στους προσωκρατικούς. Δεν ξέρω αν αυτό που έχουμε δημιουργήσει είναι ένα “εργαστήρι” ή κάτι άλλο…΄Εχει ένα επίπεδο αλλιώτικο πάντως… Και μια και τα παιδιά με έχουν ¨διορίσει” δασκάλα τους, συγκεντρωνόμαστε και διαθέτουμε όλο μας το χρόνο γνωρίζοντας καλά όμως πως όλο αυτό είναι θνησιγενές. Μαζί με μένα θα τελειώσει και αυτό μάλλον, αλλά το πιο αλαζονικό πράγμα είναι η δήθεν μετριοφροσύνη…

Πώς μπορούμε να κάνουμε τους νέους ανθρώπους ν’ αγαπήσουν το θέατρο;
Θα μιλήσω για τη δική μου ομάδα μόνο. Αισθάνομαι πως μπαίνω λίγο στη συνείδησή τους καθώς προσεγγίζουμε το κλίμα και το περιβάλλον του κάθε συγγραφέα. Όταν ανεβάσαμε Αλμπέρ Καμί, μελετήσαμε μαζί την παρακμή της Δύσης. Με τις «Δούλες» του Ζενέ κάναμε σπουδή ακόμα και στις παρισινές σοφίτες όπου μπορεί να έμεναν οι δούλες. Θέλουμε το πολύ καλό αποτέλεσμα, αλλά δεν το κάνουμε τόσο για την παράσταση, όσο για τη διαδρομή… Βελτιωνόμαστε μαθαίνοντας από τα βιώματα των άλλων.

Μπορούν ακόμα οι κλασικοί συγγραφείς ν΄ αγγίζουν τις σύγχρονες αγωνίες;
Aγαπώ τους κλασικούς. Παλαιότερα στον«Αρχίλοχο» έκανα πολυπρόσωπα έργα γιατί μου το επέτρεπε και ο χώρος, και τα παιδιά ήταν πολλά. Για μένα ο Αλμπέρ Καμί είναι η η εξέλιξη της αρχαίας τραγωδίας. Αλλά και ο Σαρτρ ασφαλώς. Και ο Έντουαρντ Άλμπι αν καταφέρουμε, όπως σχεδιάζουμε, τελικά ν’ ανεβάσουμε τις «Τρεις ψηλές γυναίκες» πρέπει να έχει μελετήσει πολύ καλά τους αρχαίους κλασικούς ή να γνωρίζει τον Καρτέσιο και να μπορεί να τον ανατρέψει κιόλας λέγοντας πως η σκέψη και ο σκεπτόμενος είναι ένα πράγμα. Επίσης είναι μεγάλη επιθυμία μας να ανεβάσουμε Τσέχοφ…

Πώς ξεκινήσατε να κάνετε θέατρο στο νησί;
Ξεκίνησα πριν από τριάντα χρόνια με την «Επιστροφή της Ιφιγένειας» από την «Τέταρτη Διάσταση» του Γιάννη Ρίτσου. Το έκανα τελείως πειραματικά κι εκεί είδα ότι από τους καλύτερους θεατές του κόσμου πρέπει να είναι οι Παριανοί. Το λέω με όλη μου την καρδιά ξέρετε…

Ποιόν γυναικείο ρόλο θα διαλέγατε ανάμεσα στη Μπλανς Ντι Μπουά, την Έντα Γκάμπλερ και την Αλεξάντρα ντελ Λάγκο;
Mε πηγαίνετε στον Τένεσι Ουίλιαμς και στο Σκανδιναβικό θέατρο. Νομίζω ότι έχω μεγαλώσει πια για Μπλανς Ντι Μπουά… Αν επέλεγα Τένεσι Ουίλιαμς θα έπαιρνα τον ρόλο της μητέρας στον «Γυάλινο Κόσμο».

΄Εχετε γράψει ήδη τρία βιβλία. Είναι ένα άλλο πάθος η συγγραφή;
Για μένα το μεγαλύτερο. Η επόμενη μεγάλη επιθυμία μου είναι να συγκεντρωθώ να γράψω το τέταρτο βιβλίο μου και να κλείσω με αυτό…

Καλοκαίρι 2018

H Μοσχούλα Κοντοσταύλου έχει γράψει τα «Γιασεμιά του Αυγούστου» (διηγήματα) εκδόσεις Φιλιππότης, τη «Γυναίκα με το καθρεφτάκι» (διηγήματα) εκδόσεις Αρμός και το «Μουσική και Ποίηση», ένα βιβλίο για τον ποιητή Αρχίλοχο που εκδόθηκε από τον Δήμο Πάρου.