Αίθουσα τέχνης «Μέδουσα» 1979-2017
Μια διαδρομή 40 χρόνων
Γράφοντας αυτό το κείμενο έχω τις Λεύκες στα πόδια μου και τους ανεμόμυλους στα πέριξ του χωριού στέκα στο κεφάλι μου, ενώ αναρωτιέμαι πώς να χωρέσω 40 χρόνια σε ένα άρθρο.
Γράφοντας αυτό το κείμενο έχω τις Λεύκες στα πόδια μου και τους ανεμόμυλους στα πέριξ του χωριού στέκα στο κεφάλι μου, ενώ αναρωτιέμαι πώς να χωρέσω 40 χρόνια σε ένα άρθρο.
Άρα Κώστας = Σταθερός. Έτσι ήταν ο Κώστας Φοίφας που έφυγε από κοντά μας δύο μέρες πριν τη γιορτή του τον Μάιο που μας πέρασε
Γραφίστας, αγγειοπλάστης, πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου της Πάρου «Αρχίλοχος». Σχετικά με αυτές τις τρεις ιδιότητες «ανέκρινα» τον Στέλιο Γκίκα ένα πρωινό του Μάη που ανηφόρισα εκεί πάνω από τον Κώστο, στο παρατηρητήριό του, ακολουθώντας την ταμπέλα Yria Ceramics. Βρέθηκα μπροστά σε ένα συγκρότημα λιτό και καλαίσθητο: Το Μαγαζί, ο χώρος έκθεσης και πώλησης των κεραμικών, το κλειστό Herbarium και το Εργαστήριο. Την προσοχή μου τράβηξαν η κόκκινη τσουλήθρα της Δήμητρας Χανιώτη με τίτλο «Αμφιβολία» που είχα δει μόνο σε φωτογραφίες και τα μαρμάρινα γλυπτά του Ingbert Brunk.
Καλοκαίρι του 2020. Πρωτόγνωρες συνθήκες για ένα κυκλαδίτικο καλοκαίρι. Η πανδημία, οι ελάχιστοι επισκέπτες στο νησί, οι εκδρομές και οι ξεναγήσεις που δεν έγιναν, άλλαξαν τη συνηθισμένη καλοκαιρινή όψη του νησιού. Βρέθηκα, λοιπόν, κι εγώ να κάνω διακοπές αντί να τρέχω στα μουσεία, τους αρχαιολογικούς χώρους και τους ιστορικούς οικισμούς με ομάδες τουριστών, που τόσο χαίρονται αυτές τις επισκέψεις. Αιγαιοπελαγίτικες διακοπές λοιπόν, για πρώτη φορά τόσης μεγάλης διάρκειας, γεμάτες ηλιόλουστες παραλίες και γαλάζια θάλασσα.
Σεβασμός στη ζωή χωρίς εξαιρέσεις, αποτελεσματικότητα και οργάνωση, αθόρυβη παρουσία στο νησί, αγάπη για τη φύση. Ο Σύλλογος Περίθαλψης & Προστασίας Άγριων Ζώων Αλκυόνη κλείνει φέτος 26 χρόνια στην Πάρο, και ο πρόεδρός του Μάριος Φουρνάρης απαντά στις ερωτήσεις μας.
Πενήντα χρόνια πριν από την ελληνική επανάσταση, η Πάρος έγραψε μια πολύ σημαντική ιστορική σελίδα στη σχέση της με τη ρωσική υπερδύναμη. Τo 2021 γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση αλλά και το έτος Ιστορίας Ελλάδας-Ρωσίας, όπου αναδεικνύονται οι ιστορικές συναντήσεις των δύο λαών στην πορεία του χρόνου.
Το 2008 οργανώθηκε στο Aegean Center for the Fine Arts, στην Παροικιά μία έκθεση ζωγραφικής με τίτλο «Παριανοί Ολλανδοί / Dutch Artists on Paros”. Από τους πέντε καλλιτέχνες που συμμετείχαν στην έκθεση αυτή, σίγουρα ο πιο Παριανός είναι ο Wim Drion, όχι μόνο γιατί το έργο του εμπνέεται από το Παριανό τοπίο -φυσικό και ανθρωπογενές-, όχι μόνο γιατί το διαπερνά το φως του Αιγαίου απ’ άκρη σ’ άκρη αλλά γιατί ο Wim Drion με τη γυναίκα του Eva είναι, νομίζω, ενταγμένοι μέσα στην παριανή κοινωνία και την πολιτιστική ζωή του νησιού πολύ περισσότερο από όλους τους αλλοδαπούς καλλιτέχνες που ζουν εδώ.
"Στην επαρχία, το παράθυρο αντικαθιστά το θέατρο και τους περιπάτους." έγραφε γύρω στο 1850 ο Γκιστάβ Φλομπέρ. Στην Πάρο του 2017, επτά αξιόλογες θεατρικές ομάδες είναι από καιρό πανέτοιμες να τον διαψεύσουν. Η ζωηρή τους δράση, το εξαιρετικό επίπεδο υποκριτικής, το πολύ καλά επιλεγμένο ρεπερτόριο και η ενθουσιώδης ανταπόκριση του κοινού έχουν δημιουργήσει μικρούς πνευματικούς κύκλους στο νησί, που κρατούν ζωντανή και εξελίσσουν κάθε καλλιτεχνική αναζήτηση που μπορείς να έχεις ως θεατής ή ως συμμετέχων. Οι μικρές θεατρικές αίθουσες λειτουργούν μυσταγωγικά “πίσω από τις κουίντες” της γρήγορης τουριστικής εικόνας, ενώ φέτος η 29η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου στην Πάρο θα είναι αναμφισβήτητα το καλλιτεχνικό γεγονός του νησιού.
Οξύς και δίκαιος, τολμηρός αλλά και γοητευτικός στον λόγο του, ο Μανόλης Κορρές είναι ο άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στην ιστορία της αρχιτεκτονικής. Με αξιοζήλευτη πορεία στα έργα αναστήλωσης του Παρθενώνα και πρόσφατα του Παναγίου Τάφου, η καριέρα του είναι γεμάτη βραβεύσεις και διακρίσεις όπως ο τίτλος του μέλους της Ακαδημίας Αθηνών που του απονεμήθηκε πριν λίγους μήνες. Στο Parola μας μίλησε για όλα, και κυρίως για τα αρχαία λατομεία μαρμάρου της Πάρου, τη γνωστή ανοιχτή πληγή, στα πλευρά του νησιού.
Γνωστός στην ελληνική κοινότητα στο Παρίσι ως ο άνθρωπος που διδάσκει “τα ελληνικά ως ξένη γλώσσα” ο Νίκος Γραικός είναι ο άνθρωπος που συμμετείχε στην ίδρυση του συλλόγου Φωνή-Γραφή για τη διάδοση των νέων ελληνικών στη Γαλλία.