Ο κατάλογος της έκθεσης «Αίθουσα Τέχνης Μέδουσα 1979-2017», που έγινε φέτος την άνοιξη στο Μουσείο Μπενάκη.

Αίθουσα τέχνης «Μέδουσα» 1979-2017

Κείμενο: Danae Tal | Φωτογραφίες: Νίκος Ζάππας

Γράφοντας αυτό το κείμενο έχω τις Λεύκες στα πόδια μου και τους ανεμόμυλους στα πέριξ του χωριού στέκα στο κεφάλι μου, ενώ αναρωτιέμαι πώς να χωρέσω 40 χρόνια σε ένα άρθρο.

Ο ανύποπτος αναγνώστης πάλι αναρωτιέται πώς συνδέονται οι Λεύκες με την Αίθουσα Τέχνης Μέδουσα και μάλιστα από το 1979 έως το 2017. Η ομότιτλη έκθεση ζωγραφικής έγινε στο Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς την άνοιξη. «Μέδουσα, ήταν το όνομά μου στο σχολείο» είχε πει η Μαρία Δημητριάδη, ιδιοκτήτρια της γκαλερί σε μια συνέντευξή της, λίγα χρόνια πριν το θάνατό της. «Αν είχα ελικόπτερο θα έκανα τη διαδρομή Λεύκες – Αθήνα καθημερινά» μας είχε απαντήσει γελώντας στη συνέντευξή της εδώ στο Parola.

Στην έκθεση λοιπόν τα δύο σημεία αυτής της διαδρομής ενώθηκαν σ’ έναν καινούριο τόπο που βρίσκεται αυτούσιος στον κατάλογο της. 57 καλλιτέχνες, άξιοι εκπρόσωποι της μοντέρνας τέχνης στη χώρα μας, τα διαχρονικά σημειώματα της Μαρίας Δημητριάδη και τα εκλεκτά κείμενα των συντελεστών του εγχειρήματος συνιστούν μία σπάνια έκδοση, άμεσα συνδεδεμένη με την Πάρο και ας μην πρόλαβε να αποκτήσει ελικόπτερο η Μαρία Δημητριάδη στο σύντομο πέρασμά της.

Πρόλαβε όμως να κληροδοτήσει στην Εθνική Πινακοθήκη την προσωπική της συλλογή για να την βλέπουμε όλοι και αυτό, εκτός από μια γενναιόδωρη πράξη, είναι και μια ανεκτίμητη δωρεά γιατί η Μαρία Δημητριάδη, εμπνευσμένη από τους ανθρώπους και τη ζωή στην Πάρο, όπως είχε εκμυστηρευτεί στις συνεντεύξεις της, διάλεξε, στήριξε, θαύμασε και αγάπησε τους πιο πρωτοπόρους εικαστικούς καλλιτέχνες της χώρας μας.

Ενώ γράφω αυτό το κείμενο, η εκκλησία του χωριού σημαίνει την ώρα, ο ήλιος έχει διασχίσει από νωρίς το βυζαντινό μονοπάτι, ενώ τα στάχυα γύρω του γίνονται όγκοι χρυσού που όμως σαλεύουν από τον άνεμο. Παράλληλα, καμβάδες όλων των χρωματικών χαρακτηριστικών, γλυπτά κάθε επινόησης και η λαμπερή θωριά της Μαρίας Δημητριάδη- Μέδουσας ξεπροβάλλουν από τις σελίδες της έκδοσης και έτσι ο ανοιχτός ορίζοντας του νησιού που στο βάθος ενώνεται με τη θάλασσα συνδέεται άρρηκτα με τα εικαστικά όνειρα 40 ετών που χώρεσαν και υλοποιήθηκαν στο ημιυπόγειο της Ξενοκράτους στο Κολωνάκι.