ΜΑΡΟΥΛΙΑ ΚΟΝΤΟΥ

Κείμενο: Αυγή Καλογιάννη | Φωτογραφίες: George Kavallis

Η μουσική είναι μια γλώσσα που μιλάει στην καρδιά

H συνέντευξη με τη Μαρουλία Κοντού έγινε την επομένη της 1ης Συνάντησης Χορωδιών που οργάνωσε το Ωδείο Μυθωδία. Ήταν κουρασμένη αλλά ενθουσιασμένη· είχε καταφέρει να πραγματοποιήσει άλλο ένα σχέδιο, άλλο ένα όνειρό της. Δύο υψηλού επιπέδου μικτές χορωδίες είχαν ταξιδέψει από την Αθήνα μέχρι εδώ για να συναντήσουν το κοινό της Πάρου και μαζί με τη χορωδία της Μυθωδίας να τους προσφέρουν μια εκπληκτική μουσική βραδιά.

Λίγες βδομάδες νωρίτερα η ίδια χορωδία υπό τη διεύθυνση πάντα της Μαρουλίας Κοντού είχε φέρει σε πέρας μια δύσκολη αποστολή· είχε τραγουδήσει τη Μασσαλιώτιδα, τον γαλλικό εθνικό ύμνο κατά τη διάρκεια της τελετής που διοργανώθηκε για την άφιξη της Ολυμπιακής Φλόγας στο νησί της Πάρου. «Τελικά μου αρέσουν τα δύσκολα. Ήταν όμως μια στιγμή που θα τη θυμόμαστε για πάντα!», θα μου πει στη συνάντησή μας. Είχαν προηγηθεί 4 μήνες με συνεχείς σκληρές πρόβες για να μπορέσουν οι χορωδοί να αποδώσουν σωστά -σε μιαν άγνωστη και ομολογουμένως φωνητικά δύσκολη γλώσσα- τον ύμνο της Γαλλίας, της χώρας που θα φιλοξενήσει φέτος τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το αποτέλεσμα τους δικαίωσε καθώς έλαβαν συγχαρητήρια και από τον εκπρόσωπο της Γαλλίας αλλά και από τους Γάλλους κατοίκους της Πάρου.

Καλλιτεχνική διευθύντρια του Ωδείου Μυθωδία που ίδρυσε η ίδια πριν 10 χρόνια, ταλαντούχα πιανίστα με πλούσιο βιογραφικό, διακρίνεται για το πάθος της και τον ενθουσιασμό της που δεν φαίνεται να μειώνονται στα 25 χρόνια διδασκαλίας που μετρά ήδη στο ενεργητικό της.

Πριν 10 χρόνια, λίγο πριν ανοίξει τις πόρτες της η «Μυθωδία», είχατε δηλώσει: «Αυτό που θέλω είναι το ωδείο μου να δημιουργήσει ομάδες, φιλίες, να βγάλει νέους μουσικούς, να αναπτύξει την κουλτούρα του τόπου».
Θεωρείτε ότι πετύχατε τους στόχους σας;
Είναι αλήθεια ότι δέκα χρόνια μετά νιώθω απόλυτα δικαιωμένη και κάποιες φορές το αποτέλεσμα ήταν πέρα και πάνω από τις προσδοκίες μου. Αυτό το οφείλω και σε όλους όσους εμπνεύστηκαν από εμένα και στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια τις προσπάθειες μου.

Ποια θεωρείτε ότι είναι η αξία του χορωδιακού τραγουδιού;
Η αξία της συμμετοχής σε μια χορωδία είναι σημαντική για κάθε ηλικία. Οι λόγοι είναι τόσο παιδαγωγικοί και ψυχολογικοί όσο και κοινωνικοί. Τα οφέλη του χορωδιακού τραγουδιού για τους συμμετέχοντες, είναι επιστημονικά αποδεδειγμένα και αφορούν τόσο στην ανάπτυξη του εγκεφάλου των παιδιών όσο και στην βελτίωση της αναπνοής, την εκμάθηση της σωστής χρήσης της φωνής καθώς και στη βελτίωση της ψυχολογίας.
Ειδικά στην Πάρο, όπου η εμπορευματοποίηση και ο τουρισμός τείνουν να παρασύρουν τα πάντα στο διάβα τους, η χορωδία στέκει σαν ένας φάρος πολιτισμού. Τα παιδιά διαπαιδαγωγούνται μέσα σε αυτήν, συνειδητοποιούν και βιώνουν την δύναμη της μουσικής, μαθαίνουν να πειθαρχούν, να σέβονται, γίνονται μέλη μιας μουσικής οικογένειας και φυσικά αναπτύσσουν σημαντικές μουσικές δεξιότητες. Ταυτόχρονα έρχονται σε επαφή με τον λόγο και την μουσική μεγάλων ποιητών και συνθετών, κάτι που αποτελεί σπουδαίο εφόδιο για την ζωή τους. Μου έκανε εντύπωση όταν πέθανε ο Θεοδωράκης ότι πολλά παιδιά δεν τον γνώριζαν. Ούτε τον Ελύτη φυσικά… Προσπαθώ μέσα απο την χορωδία να τους διδάξω όσα περισσότερα μπορώ γιατί πρέπει τα παιδιά να γνωρίσουν τον πολιτισμό μας!

Η παρουσία σας στα πολιτιστικά δρώμενα της Πάρου είναι όλο και μεγαλύτερη. Κατά το ενεργός πολίτης θα μπορούσα να σας αποκαλέσω ενεργό μουσικό. Ποιος πιστεύετε είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη στην τοπική κοινωνία;
Το Ωδείο Μυθωδία, όπως το οραματίστηκα, είναι ενεργό κομμάτι της κοινωνίας μας. Παρόν σε κάθε περίσταση που θα μας ζητηθεί. Με αυτό τον τρόπο χτίζονται γέφυρες επικοινωνίας με συλλόγους, φορείς, με τον Δήμο. Αυτές οι γέφυρες είναι τελικά ανθρώπινες σχέσεις που μας φέρνουν κοντά, μας χαρίζουν κοινές εμπειρίες και αναμνήσεις. Η μουσική γίνεται ένα συνδετικό πέπλο αγάπης, γιατί όλοι έχουμε ανάγκη αυτή την αίσθηση του ανήκειν σε μια ομάδα-κοινωνία. Από την άλλη ο ρόλος του καλλιτέχνη πιστεύω ότι είναι να δίνει ερεθίσματα, να αφυπνίζει, να ευαισθητοποιεί, και όσο είναι δυνατόν να δίνει το σωστό παράδειγμα με τις επιλογές του. Νομίζω ότι στην εποχή μας, λείπει η ποιότητα και όχι η ποσότητα. Είμαστε κατακλυσμένοι από καλλιτεχνικά προϊόντα χαμηλής ποιότητας. Αλλά η τέχνη είναι για να εξυψώνει τον ανθρωπο, να τον βγάζει από τα καθημερινά και να τον λυτρώνει. Έχουμε μεγάλη ευθύνη για τις επόμενες γενιές.

Opera under the Stars, ένας θεσμός που αγαπήθηκε και αποτελεί πια σημείο αναφοράς στο Φεστιβάλ του Πάρκου όπου ένα ευρύ κοινό έρχεται σε επαφή με την όπερα και την οπερέτα. Πώς λειτουργεί το σχήμα; Πώς επιλέγετε τα κομμάτια που θα ακουστούν;
Η Opera Under the Stars ξεκίνησε το 2017 με μια μικρη ομάδα φίλων τραγουδιστών και με συμμετοχή της χορωδίας του Ωδείου Μυθωδία. Έκτοτε εναλλάσσονται σημαντικοί λυρικοί καλλιτέχνες και πιανίστες. Άρχισε σαν μία προσπάθεια να φέρω τους σπουδαστές μας σε επαφή με το οπερατικό και γενικότερα χορωδιακό τραγούδι αλλα τελικά αγκαλιάστηκε και αγαπήθηκε από το κοινό έχοντας πάντα την πολύτιμη υποστήριξη του Δ.Σ. του Πάρκου Πάρου. Στο ρεπερτόριο έχουμε πάντα διάσημες άριες από σημαντικές όπερες οι οποίες αναδεικνύουν στο έπακρο τις δυνατότητες των τραγουδιστών και ενθουσιάζουν το κοινό. Ταυτόχρονα συμπεριλαμβάνουμε ελληνικά τραγούδια αλλά και ντουέτα τα οποία δημιουργούν ευχάριστες εναλλαγές και κορύφωση προς το τέλος κάθε συναυλίας.

Με την πρόσφατη συναυλία για τα αρχαία λατομεία μαρμάρου της Πάρου μάς δώσατε δείγμα γραφής και μιας άλλης πλευράς της δουλειάς σας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η σύνθεση είναι η απόλυτη ολοκλήρωση για ένα μουσικό;
Η σύνθεση είναι σίγουρα ένα είδος ολοκλήρωσης για έναν μουσικό. Είναι ταυτόχρονα μια γέννα και ένα κληροδότημα για τις επόμενες γενιές. Η συναυλία που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο για τα Αρχαία Λατομεία Πάρου, ήταν μια μυσταγωγική βραδιά. Ήταν πολύ συγκινητική η αντίδραση του κοινού στην μουσική μου. Μου έκανε εντύπωση πόσα πολλά κατάλαβαν και ένιωσαν ακόμα και από μουσική που δεν είχε λόγια. Πολλοί ένιωσαν την ανάγκη να μου μεταφέρουν τα συναισθήματα τους μετά την συναυλία και αυτό ήταν πολύ όμορφο. Η διαδικασία σύνθεσης του έργου “Archilochus Rhapsody” πάνω σε ποίηση του Πάριου Αρχίλοχου, αποτέλεσε για μένα μια θεραπευτική διαδικασία που με συνέδεσε βαθιά με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του τόπου μας. Η μουσική είναι μια γλώσσα που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά.