ΩΔΕΣ
για την μπρατσέρα “Αθηνά”

του Κώστα Γουζέλη

Κείμενο: Σταυρούλα Παπασπύρου

Παριανός από επιλογή και μια ζωή δεμένος με τη θάλασσα, ο αρχιτέκτονας Κώστας Γουζέλης έχει να το λέει: το όνειρο, η ελευθερία, η αγάπη, η αίσθηση της ύπαρξης του μέσα στο σύμπαν, “καθαρά, σαν γάργαρο πηγής νεράκι”, ήρθαν στην εφηβεία του κι ακούμπησαν πάνω σ’ ένα ξύλινο, ιστιοπλοϊκό σκάφος, σφραγίζοντας έκτοτε τη διαδρομή του ανεξίτηλα. Χάρη σ’ αυτήν τη βάρκα όπου “έγκαυλος” ρίσκαρε και τις πρώτες του ερωτικές  περιπτύξεις, είδε να του αποκαλύπτεται η ομορφιά και η αρμονία που μπορεί να έχει ένα ανθρώπινο δημιούργημα.
Αντίστοιχα χαρίσματα έχει και η ποιητική του συλλογή «Ωδές στην μπρατσέρα “Αθηνά”»: μια εγκωμιαστική περιγραφή της κατασκευής ενός παραδοσιακού ελληνικού ιστιοφόρου, μιας “μετακινούμενης κιβωτού” πλασμένης με ταπεινά αλλά σοφά συνταιριασμένα υλικά, όπως άλλωστε και τα χιλιάδες –αλίμονο– καΐκια που τα τελευταία χρόνια οδηγήθηκαν ελαφρά τη καρδία  στην καταστροφή.
Εμπλουτισμένο με δικά του σκίτσα κι ένα ένθετο DVD με πρωτότυπη μουσική του Αχιλλέα Περσίδη, το βιβλίο του κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποντοπόρος που δημιούργησε στη Νάουσα ο ίδιος, εγκλωβίζοντας στις σελίδες του ζυγισμένες σκέψεις, δυνατά συναισθήματα, άφθονα ταξίδια και  μια λίαν διδακτική προτροπή: “Θέλει εξάσκηση η ομορφιά / αλλιώς την ξεπλένει συνέχεια το νερό / σαν νερομπογιά στον τοίχο / και σβήνει και μπερδεύεται και σιχτιρίζεις γιατί θυμάσαι λίγα / θέλει εξάσκηση η ομορφιά”.