Η είσοδος ξεπροβάλλει μέσα από τον καταπράσινο αύλειο χώρο.

Το παλιό πατητήρι στη βορεινή πλευρά του σπιτιού.

Στον κεντρικό διάδρομο συνυπάρχουν αρμονικά αντικείμενα και έπιπλα διαφόρων εποχών.

Διακρίνουμε ένα πορτρέτο ζωγραφισμένο από την ιδιοκτήτρια Paulien.

Η ηλιόλουστη και πολύχρωμη κουζίνα όπως παλιά, έτσι και τώρα είναι το καθημερινό δωμάτιο. Στον τοίχο δεσπόζει το μεγάλο έργο της Paulien Lethen.

Μία γωνία του άνετου καθιστικού.

Οι κρεβατοκάμαρες αποπνέουν αίσθηση χαλαρότητας και δροσερής αύρας. Τους τοίχους διακοσμούν ζωγραφιές λαϊκών παριανών ζωγράφων και έργα της ιδιοκτήτριας.

Το σπίτι στον Κούναδο

Φωτογραφίες: Δημήτρης Βρανάς (A.I.F.)

Στον Κούναδο, το ήσυχο αυτό προάστιο της Παροικιάς, υπάρχει μία παλιά εξοχική κατοικία των αρχών του προηγούμενου αιώνα, πολύ όμορφα ενταγμένη στο φυσικό περιβάλλον.


Λιτή, απέριττη
και διαμορφωμένη έτσι που να καλύπτει τις ανάγκες των παλαιών ιδιοκτητών αλλά και της σημερινής ιδιοκτήτριας, της εικαστικού Paulien Lethen. Απόδειξη ίσως ότι η αρχιτεκτονική, λαϊκή ή αστική, κάλυπτε πάντα τις ίδιες βασικές ανάγκες. Στον καταπράσινο και πολύ όμορφα διαμορφωμένο κήπο υπάρχει πηγάδι και υπόγεια λαξευτή στον βράχο δεξαμενή που στάζει νερό από την οροφή της. Η αίσθηση που σου δημιουργεί γενικά ο χώρος είναι χαλαρότητα και διάθεση για ονειροπόληση.

Οι μικρές παρεμβάσεις έχουν γίνει με απόλυτο σεβασμό στο αρχικό οίκημα και διακριτικότητα. Ο κεντρικός διάδρομος επικοινωνεί με τα δωμάτια και καταλήγει στη δεύτερη είσοδο του σπιτιού. Είναι διακοσμημένος με ζωγραφικούς πίνακες παριανών λαϊκών ζωγράφων αλλά και της ιδιοκτήτριας ενώ συνυπάρχουν αρμονικά αντικείμενα και έπιπλα διαφόρων εποχών και τεχνοτροπιών τακτοποιημένα με ιδιαίτερο στυλ και άνεση.

Η Paulien Lethen μάς λέει για το σπίτι της:
Αγοράσαμε το σπίτι στον Κούναδο το 1971. Ήταν το εξοχικό ενός γιατρού από την Αθήνα και της γυναίκας του, της κυρίας Λόλας. Σε έναν εξωτερικό τοίχο βλέπει κανείς τη χρονολογία 1917. Κρατήσαμε ό,τι υπήρχε και προσθέσαμε μερικά δωμάτια. Πήραμε ρεύμα το 1978 και νερό από το δίκτυο μερικά χρόνια αργότερα.
Με ενδιέφεραν πάντοτε τα παλιά πράγματα – αντικείμενα, έπιπλα, σπίτια, πράγματα από γιουσουρούμ, πράγματα που έφερνα από ταξίδια, πράγματα που έβρισκα στον δρόμο. Στο σπίτι στον Κούναδο, αυτά τα πράγματα, το καθένα από αυτά, έχουν την ιστορία τους και κοιτάζοντάς τα μου ξαναέρχονται οι αναμνήσεις, μου θυμίζουν τι υπήρξε κάποτε.