Σωτήρης Σκούρτης

Συνέντευξη: Μάρω Βούλγαρη | Φωτογραφία: Ιωάννα Φυσιλάνη

Πολλές φορές νιώθω ότι η Αντίπαρος είναι η πατρίδα μου

Η ζωή σ’ ένα μικρό νησί όπως η Αντίπαρος έχει απαράμιλλη γοητεία. Ποιος μπορεί όμως ν’ αρνηθεί ότι κρύβει αρκετές δυσκολίες, περιορισμούς ή και μοναξιά; O γενικός παθολόγος της Αντιπάρου για τα δέκα τέσσερα τελευταία χρόνια, Σωτήρης Σκούρτης απαντά στις ερωτήσεις μας και μας αναλύει τη σχέση του με το καθόλα ακαταμάχητο νησί…

Ήταν επιλογή σας η εγκατάστασή σας στην Αντίπαρο; Πώς ήταν ο πρώτος χειμώνας;
H εγκατάσταση στο νησί ήταν μια προσωπική επιλογή αντίθετη με τη συνηθισμένη διαδρομή που ακολούθησαν οι περισσότεροι συμφοιτητές μου.
Επρόκειτο για μία συνειδητή επιλογή ζωής μετά από 8 χρόνια από όταν βρέθηκα εδώ τυχαία ως αγροτικός γιατρός. Δεν ξεχνώ ποτέ τον πρώτο χειμώνα, το 1996, σε εποχές που λίγα έχουν παραμείνει ίδια. Τότε δεν ξέραμε τι θα πει mp3 και ψηφιακή φωτογραφία, δεν «κατεβάζαμε» μουσική και ταινίες, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν άγνωστα. Στερούμενοι λοιπόν πολλών συνηθισμένων σήμερα ασχολιών χτίστηκαν προσωπικές σχέσεις και φιλίες που ακόμα κρατάνε. Ήταν τότε που γύρισα το νησί από άκρη σε άκρη με εντυπώσεις πρωτόγνωρες για έναν άνθρωπο της Αθήνας, που τις κατέγραφα σε ημερολογιακές σημειώσεις και σε φωτογραφίες και άρχισα τότε να μαθαίνω κιθάρα και να σκαρώνω στίχους και μελωδίες, ανακαλύπτοντας ένα ταλέντο που αγνοούσα ως τότε…

Ποιες είναι οι δυσκολίες και τα απρόοπτα που αντιμετωπίζει ένας επιστήμονας σ’ ένα μικρό επαρχιακό ιατρείο;
Ως αγροτικός γιατρός σε ένα νησί που τότε δεν είχε ούτε φαρμακείο –ίσως μάλιστα τα πράγματα σήμερα να είναι χειρότερα σε κάποια θέματα–, οι δυσκολίες που συναντά ένας γιατρός σε ένα τέτοιο μέρος αφορούν στη διαχείριση και στον τρόπο παραπομπής των επειγόντων περιστατικών. Τα τελευταία χρόνια έχει βελτιωθεί η ποιότητα των δυνατοτήτων στη φροντίδα υγείας που παρέχουν οι γιατροί στο πολυδύναμο ιατρείο στην Αντίπαρο, έστω και σε αυτό το μικρό και γερασμένο κτίριο που είδατε στην ταινία, τη στιγμή που άλλα νησιά του Αιγαίου εξυπηρετούνται με λύσεις αποσπασματικές ή εμβαλωματικές. Το πρόβλημα πάντα μπορεί να σε υπερβεί ιατρικά και να γίνει Πρόβλημα με το πι κεφαλαίο αλλά ακόμα και όταν αυτό δεν συμβαίνει η αδυναμία εξεύρεσης μιας σταθερά αξιόπιστης ασφαλούς λύσης για ταχεία διακομιδή είναι ένα χρονίζον πρόβλημα, που δεν αφορά μόνο την Αντίπαρο.
Γνωρίζετε τη δημοσιότητα που πήρε το θέμα με τον τοκετό που έλαβε χώρα στο κέντρο υγείας Πάρου σε μία εφημερία μου εκεί, ένα συμβάν με αίσια έκβαση που μόνο έτσι μπόρεσε και μας έκανε όλους όσους είμαστε εκεί μικρούς ήρωες, γιατί στην αντίθετη περίπτωση η αδυναμία και η βραδύτητα του συστήματος θα έδινε τροφή για το τραγικό σύστημα υγείας στη νησιωτική Χώρα.

Δημιουργήσατε φιλίες, παρέες, συμπάθειες με τους ανθρώπους του νησιού;
Όπως σας είπα, δημιουργήθηκαν σχέσεις ζωής και αδελφικές φιλίες με ανθρώπους του νησιού αλλά και με μόνιμους επισκέπτες, σχέσεις που υπό άλλες συνθήκες δεν θα υπήρχαν. Από την άλλη άλλες σχέσεις, εκτός Αντιπάρου, ατρόφησαν και έσβησαν.

Ποιες είναι οι αγαπημένες ασχολίες σας το χειμώνα που κατά γενική ομολογία είναι δύσκολος;
Ο χειμώνας είναι το άλλο άκρο ενός διπόλου. Παρόλα αυτά, μπορείς να εντρυφήσεις στις αγαπημένες ασχολίες σου, στους φίλους και στην οικογένεια, και να κάνεις όλα αυτά που δεν προλαβαίνεις το ξέφρενο καλοκαίρι. Επίσης υπάρχουν πάντα ευκαιρίες να ενασχοληθείς με κοινωνικές δραστηριότητες. Στο νησί δραστηριοποιούνται με επιτυχία αρκετοί σύλλογοι ενώ συμμετέχω και στα κοινά μέσω του Δήμου από τη θέση του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου.

Nιώσατε ποτέ να σας στενεύει η μικρή κοινωνία των χιλίων κατοίκων;
Πολλές φορές, είτε αυτό αφορά στιγμές που ήθελα ανωνυμία μέσα σε ένα πλήθος που είναι εξ ορισμού πεπερασμένο είτε άλλοτε που αναζητούσα μία ευκαιρία απόδρασης από τα στενά όρια του. Από την άλλη, αυτό το μικρό νησί με τις ιδιαιτερότητες σε κάνει να νιώθεις ελλειπτικά τυχερός. Πολλές φορές νιώθω ότι η Αντίπαρος είναι η πατρίδα μου.

Tι θα διευκόλυνε τη δική σας ζωή και των κατοίκων και αν θα μπορούσε να εισακουστεί κάποιο αίτημά σας ποιo θα ήταν αυτό;
Ένας μεγάλος πολυχώρος –πολιτιστικό και αθλητικό κέντρο– πιστεύω πως θα μπορούσε να αποτελέσει σημείο αναφοράς, κυψέλη για τους δραστήριους συλλόγους και τη νεολαία και ίσως μείωνε την αίσθηση ότι είμαστε πολίτες β’ διαλογής.

Eίδατε πέρσι το Suntan του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου; Aναγνωρίσατε σε κάποια οποιαδήποτε σκηνή κάτι από τη δική σας ζωή;
Φυσικά είδα την ταινία του φίλου μου Αργύρη και ακόμα προσπαθώ να καταλάβω την αρχική του έμπνευση για το γιατρό που έπλασε… Από το πρωινό νυσταγμένο κλειδί στην πόρτα ως το γυρισμό με μηχανάκι από τη LA LUNA  αναγνωρίζω στοιχεία που έχω ζήσει, αυτό τον τρελό ρυθμό του καλοκαιριού που μπορεί πραγματικά να σε ζαλίσει.

Περιγράψτε μας την Αντίπαρο με λίγα μόνο επίθετα…
Κεντρομόλος, ενεργειακή, αναίτια οικεία και ανυπόφορα διάσημη.

Καλοκαίρι 2018