Οι πρωταγωνιστές Μάκης Παπαδημητρίου και Έλλη Τρίγγου σε σκηνή από το Suntan.

Αργύρης Παπαδημητρόπουλος

Συνέντευξη: Μάρω Βούλγαρη

Αντίπαρος, η επιστροφή σε μια ρίζα που επέλεξα

Ένας μεσήλικας γιατρός επαρχίας, ένα κορίτσι κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο, τα νιάτα, η μοναξιά, η παρεξήγηση, η Αντίπαρος… Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος, σκηνοθέτης της ταινίας Suntan μας μιλάει για τους πρωταγωνιστές, τα γυρίσματα και το νησί που εδώ και χρόνια έχει γίνει ο επίλεκτος τόπος του.

Κινηματογραφίσατε την Αντίπαρο όπως ο ερωτευμένος σκηνοθέτης τη μούσα του. Μιλήστε μας για τη σχέση σας μαζί της.
Προφανώς για μένα η Αντίπαρος είναι ένας χαρακτήρας ακόμα μέσα στην ταινία. Δεν ξέρω αν είναι μούσα αλλά σίγουρα δεν είναι background. Είναι μάλλον ένα ακόμα πρόσωπο… Εξάλλου η σχέση μου με την Αντίπαρο είναι ακραία. Την έχω ζήσει σε όλα της τα στάδια. Την είδα πρώτη φορά στα δεκάξι μου και δεν την έχω αφήσει μέχρι τα σαράντα μου. Κι εγώ μέχρι τα σαράντα μου έχω αλλάξει τριάντα φορές. Αλλά και η Αντίπαρος αλλάζει μαζί μου οπότε είναι μια σχέση διαρκής. Και σαν τέτοια έχει και τις κόντρες της. Είναι φορές που η Αντίπαρος με έχει θυμώσει και άλλες που την έχω ερωτευτεί ξανά και ξανά…

Η ταινία είναι γεμάτη φρεσκάδα και νεανική ενέργεια. Η επίγευση είναι όμως πικρή. Είναι νομοτέλεια η απογοήτευση που περιμένει το μεσήλικα που θέλει να ζήσει έναν έρωτα πέρα από τα όρια;
Δεν υπάρχει κανόνας ούτε νομοτέλεια. Στην πίκρα συνήθως οδηγούν οι λάθος προσδοκίες. Αν ο Κωστής είχε καταφέρει να μπει στο πνεύμα των νέων και δεν γινόταν κτητικός, θα ήταν ακόμα στη La Luna και θα χόρευε μαζί τους. Επίσης ο Κωστής αναφέρει το “για πάντα” που στο λεξιλόγιο των νέων απλώς δεν υπάρχει.

Το μεγάλο πάρτι των διακοπών έχει… υποσημειώσεις. Η επαγγελματική καθήλωση του επαρχιακού γιατρού, η α συναισθηματική τρέλα μιας ολόκληρης γενιάς, η μοναξιά που εμπεριέχεται συνήθως στις μεγάλες παρέες…
Έχει να κάνει καθαρά με τις επιλογές. Ο Κωστής φαντάζει εδώ αποτυχημένος γιατί δεν έχει επιλέξει να είναι εκεί.
Ο πραγματικός γιατρός του νησιού, για παράδειγμα, ο Σωτήρης είναι πετυχημένος και ευτυχής γιατί αυτή ήταν εξαρχής η επιλογή του.

Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί η ταινία; Πώς σας φάνηκε ο χειμώνας στο νησί; Πόσο δεθήκατε με τους κατοίκους;
Κάναμε επτά εβδομάδες γύρισμα συνολικά στο νησί. Έξι το καλοκαίρι και μια το χειμώνα. Είμαστε μια πολύ χαμηλού κόστους παραγωγή και έπρεπε να δουλέψουμε οργανωμένα και συμπυκνωμένα. Είχαμε αρκετή βοήθεια από το νησί, το μεγαλύτερο μέρος του νησιού αντιμετώπισε την παραγωγή θετικά και παρόλο που γυριζόταν μες τον Αύγουστο που όλοι έτρεχαν στις δουλειές τους, όσο μπορούσαν μας βοήθησαν και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό.

Η Αντίπαρος του Suntan θυμίζει έντονα την Αντίπαρο των 80’s. Ένα ασταμάτητο πάρτι κάτω απ‘ τον καυτό ήλιο. Αυτή είναι για σας μια εικόνα τρέχουσα και υπαρκτή ή μια ιδεατή εικόνα του νησιού που αγαπάτε;
Δεν έζησα την Αντίπαρο των 80’ς. Είμαι γεννημένος το 1976. Γνώρισα την Αντίπαρο στα 90’ς αλλά αυτό που ξέρω και που μου αρέσει είναι ότι η νυχτερινή της ζωή δεν έχει αλλάξει. Ο κόσμος πίνει στην πλατείες μέχρι τις 3.00 πμ και μετά περπατάει σ’ αυτό το “προσκύνημα” που λέω εγώ προς τη La Luna. Kαι παρόλο που οι εποχές αλλάζουν και ο κόσμος του νησιού έχει εν μέρει αλλάξει, το νησί παραμένει το ίδιο. Και το πάρτι παραμένει ζωντανό. Δεν περιγράφω μια εικόνα ιδεατή. Αυτή είναι η Αντίπαρος που έζησα και ζω. Εξάλλου 80’ς μουσική παίζει οπουδήποτε θέλεις να περάσεις καλά.

Που θα πήγαινες τον ήρωά σου τον Κωστή στο νησί αν ήταν υπαρκτό πρόσωπο και αν τον φιλοξενούσες εσύ;
Δεν θα σταματήσω ποτέ ν’ αγαπώ την παραλία του camping, παλιά στα 90’ς για μένα ήταν η μοναδική παραλία του νησιού, μετά μεγαλώνοντας άρχισα ν’ανακαλύπτω το υπόλοιπο. Επίσης η Φανερωμένη είναι ένα μαγικό μέρος και αν το επέτρεπε ο καιρός θα τον πήγαινα και στον Σιφνέικο. Στην Αντίπαρο έχεις επίσης εξαιρετικές επιλογές για φαγητό. Είναι καταπληκτικό σε ένα τόσο μικρό νησί να μπορείς να φας τόσο καλά και να γευτείς υπέροχη ντόπια κουζίνα. Και συγκλονιστικό σουβλάκι!

Πώς ήταν η εμπειρία των γυρισμάτων για τον πρωταγωνιστή σου το Μάκη Παπαδημητρίου;
O Mάκης έζησε λίγο ασκητικά στο νησί σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που κάναμε γύρισμα και κραιπάλη ταυτόχρονα. Πρώτα απ’ όλα απαγορευόταν να βγει στον ήλιο από τον Απρίλιο γιατί έπρεπε να εμφανιστεί χλωμός, καθόλου μαυρισμένος. Οπότε εμείς τρέχαμε με μπύρες στις παραλίες κι ο Μάκης καθόταν με το βιβλιαράκι του στο δωμάτιό του. Επίσης, όλοι οι υπόλοιποι μέναμε στο camping -ναι, είχαμε φτιάξει στο camping ένα γαλατικό χωριό- εκτός απ’ τον Μάκη που έμενε σ’ ένα δωμάτιο στο χωριό. Ο Μάκης είναι επαγγελματίας και πολύ σπουδαίος ηθοποιός. Δεν είναι από τους καλλιτέχνες που δουλεύουν με ευκολίες και θα πάει να κάνει το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά. Αυτό είναι πολύ έξω από την προσωπικότητά του κι απ τις επιθυμίες του γι’ αυτό και δεν νομίζω πως θα γίνει ποτέ μανιερίστας.

Το κορίτσι του Suntan, η Έλλη Τρίγγου φαίνεται επίσης ιδανική επιλογή.
Η Έλλη έδειξε με την πρώτη της δουλειά ότι είναι σπουδαία ηθοποιός. Θα μπορούσε να έχει πέσει στη μανία του φτιασιδιού και της πόζας, ενώ αντίθετα είχα ένα κορίτσι όπως το ήθελα: ηλιοκαμένο, γυμνό με αλάτια στα μαλλιά, φυσικό κι ελεύθερο, αφημένο στο φακό.

Κινηματογραφείς το γυμνό με μεγάλη αθωότητα. Θέλει τέχνη αυτό…
Ναι για μένα είναι σημαντικό μετά τα δυο πρώτα λεπτά να μην σε απασχολεί καθόλου σαν θεατή το αν είναι γυμνοί ή ντυμένοι οι ηθοποιοί. Να είναι τόσο φυσικό κι οργανικό μέσα στην ταινία αυτό, ώστε να μην κάνει διαφορά. Αυτό έχει να κάνει και με τον τρόπο που εγώ κι ο Χρήστος ο Καραμάνης χειριστήκαμε τα κάδρα μας αλλά και με την γεναιοδωρία των ηθοποιών που απελευθερώθηκαν γρήγορα και που εξαρχής ένιωθαν πολύ άνετα μέσα σ’ αυτό. Για μένα αυτό ήταν ένα από τα πιο μεγάλα στοιχήματα της ταινίας.

Είναι μια παρέα γεμάτη νεανική ενέργεια. Έχουν την ταχύτητα που έχουν οι νέοι άνθρωποι. Κάτι που αποτυπώνεται ανάγλυφα στην ταινία και αποτελεί το τέμπο της.
Μα δουλέψαμε πάνω σ’ αυτό γιατί ήταν παιδιά που δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους. Τους έφερα όλους στην Ελλάδα ένα μήνα πριν τα γυρίσματα, και τους “ανάγκασα” να γίνουν φίλοι. Φυσικά κι έγιναν! Βγαίναμε μαζί, πηγαίναμε σε μπαρ και παραλίες, μεθύσαμε παρέα πολλές φορές, κι έτσι φυσικά έδεσε η παρέα. Γίναμε μια solid παρέα σαν να γνωριζόμασταν χρόνια και βρήκαμε κοινό ρυθμό.

Ποιά είναι τώρα η πορεία του Suntan;
Κάθε μέρα το Suntan μας φέρνει κι ένα καλό νέο. Είτε αυτό είναι ένα βραβείο σ’ ένα φεστιβάλ, είτε μια συμμετοχή σε κάποιο πολύ σημαντικό αφιέρωμα, είτε πωλήσεις στο εξωτερικό. Ήδη η ταινία είναι αγορασμένη σε πάνω από δέκα χώρες, μεταξύ αυτών η Αμερική, η Αγγλία, ο Καναδάς, η Κορέα, η Γαλλία, η Αυστρία, η Σερβία, η Αυστραλία, και μιλάμε για κανονική διανομή στις αίθουσες και στα dvd πράγμα που σημαίνει ότι θ’ αγγίξει ένα πιο ευρύ κοινό.

Η Πάρος και η Αντίπαρος αποτελούν πολύ συχνά “το πλατό” σας για μια σειρά από πολύ πετυχημένες διαφημίσεις που έχετε γυρίσει εδώ…
Είναι το τέλειο σκηνικό. ΄Οταν για παράδειγμα διαφημίζεις μια ελληνική μπύρα, θέλεις ένα ελληνικό τοπίο, θέλεις κέφι, διακοπές, χαρούμενους ανθρώπους, γιορτή… Το λιμανάκι της Νάουσας σου τα προσφέρει αυτά χωρίς προσπάθεια. Έτσι λοιπόν το νησί προβάλλει το προϊόν και το προϊόν προβάλλει το νησί. Και είναι αληθινή γιορτή γιατί στήνουμε πραγματικό γλέντι με τους ντόπιους. Έχει κούραση αλλά το ευχαριστιόμαστε πολύ! Τώρα αναμένουμε και την καλοκαιρινή version της μπύρας που έχω αναλάβει και που θα δείξει περισσότερη Πάρο.

Θα σας δούμε το καλοκαίρι στο νησί;
Ασφαλώς. Ξέρετε εγώ δεν είχα ποτέ χωριό. Έτσι κάπως αποφάσισα να κάνω την Αντίπαρο χωριό μου. Είναι η επιστροφή μου σε μια ρίζα που εγώ επέλεξα.

Καλοκαίρι 2017