Αντώνης & Κωσταντίνα Τριπολιτσιώτη

Αγάπη για το θέατρο

Εκείνος: αυτοδίδακτος καλλιτέχνης ζωγράφος και αλιεύς αχινών. Στα καΐκια από 9 χρονών, βέρος Ναουσαίος ξενιτεύτηκε στο Πίσω Λιβάδι όπου διατηρεί το ουζερί «Μουράγιο».
Εκείνη: γεννημένη στο Μοσχάτο, μεγάλωσε στον Ρέντη και φοίτησε στη Ράλλειο στον Πειραιά. Βρέθηκε στην Πάρο γιατί ερωτεύτηκε.
Μεγάλες αγάπες το βιβλίο και το θέατρο.

«Το μολύβι είναι για μένα διέξοδος και ηρεμία. Καταφύγιο. Μπορεί να ξυπνήσω τη νύχτα με μια ιδέα και να πιάσω τα μολύβια να σχεδιάσω», μας λέει ο Αντώνης ενώ πίνουμε τη σούμα μας και βουτάμε το ψωμάκι μας στους αχινούς που μόλις έβγαλε, στο μαγαζί του κάτω από τον Πάρωνα, το αρχαίο παριανό πλοίο. Ο Αντώνης με το βαρκάκι του όμως δεν πάει μόνο για αχινούς, πάει και για διασώσεις, αν χρειαστεί, 128 σε 25 χρόνια.
Με την Κωνσταντίνα τους δένει μια μεγάλη αγάπη. Και δεν εννοούμε τη μεταξύ τους μόνο, εννοούμε το θέατρο. Επί χρόνια η Κωνσταντίνα Τριπολιτσιώτη ήταν η σκηνοθέτις του Νηρέα στη Νάουσα κι ο Αντώνης, ηθοποιός. «Θέλω να καμαρώνω ότι η θεατρική ομάδα του Νηρέα είναι παιδί μου, το τρίτο μου παιδί. Έκαναν μια νέα παράσταση με νέο σκηνοθέτη που είναι εντυπωσιακή. Χαίρομαι που αυτό που έκαναν χωρίς εμένα ήταν καλό αλλά η αλήθεια είναι ότι έδωσα τη σκυτάλη χωρίς να ερωτηθώ».

Ξεκίνησαν από τη θεατρική ομάδα της κυρίας Ρούσσου αλλά μετά από μια διαφωνία έφυγαν. Είχαν κολλήσει όμως το μικρόβιο και δεν μπορούσαν να ζήσουν χωρίς το θέατρο. Έτσι, το 2001 πρότειναν στον Νηρέα να δημιουργήσει θεατρική ομάδα. Προτιμούσαν ξένους συγγραφείς για να αποφεύγουν τα πνευματικά δικαιώματα και έργα με πολλά πρόσωπα για να συμμετέχει όλη η ομάδα. Το αγαπημένο έργο της ομάδας όμως, το έργο της καρδιάς τους ήταν ελληνικό. Ήταν το «Κομμάτια και Θρύψαλα» του Γιώργου Σκούρτη. Από τις ωραιότερες στιγμές ήταν οι Συναντήσεις Θεατρικών Ερασιτεχνικών Ομάδων Αιγαίου. «Στην Πάρο δεν έχει γίνει.», μας λέει η Κωνσταντίνα Τριπολιτσιώτη, «Έβαλα υποψηφιότητα στις δημοτικές εκλογές μ’ αυτό το όνειρο, αλλά δεν με ψήφισαν. Το 2013 έπαθα εγκεφαλικό. Αυτός ο χειμώνας ήταν δύσκολος χωρίς το θέατρο. Βρήκα όμως κάτι άλλο. Γράφω τις περιπέτειες δύο σκυλιών, δύο αδέσποτων: του Μούργου και της Μπέλας. Θα ήθελα να κάνω ραδιοφωνική εκπομπή για παιδιά. Το μυαλό μου μπορεί να ταρακουνήθηκε, δεν σταμάτησε όμως να σκέφτεται και να ονειρεύεται.».

Καλοκαίρι 2015