Τάσος Τριανταφύλλου
– Οινολόγος

Κανένα άλλο «έργο τέχνης» δεν απολαμβάνουμε
με τόσες αισθήσεις


O Tάσος Τριανταφύλλου εργάζεται σαν οινολόγος χημικός από το 1975, ενώ έχει ασχοληθεί και με τη μελέτη και εγκατάσταση συστημάτων (ΙSO)και (ΗΑCCT). Παράλληλα από το 1984 μέχρι το 1995 ήταν τεχνικός σύμβουλος του «Συνδέσμου Ελληνκών Βιομηχανιών Οίνων και Ποτών». Έχει συμμετάσχει σε πολλές επιτροπές και ομάδες εργασίας φορέων και υπηρεσιών εντός και εκτός Ελλάδος.

Είναι με λίγα λόγια ένας άνθρωπος που ξέρει καλά το κρασί. Και μάλιστα το παριανό κρασί, καθώς είναι ο οινολόγος ενός από τα τρία οινοποιεία της Πάρου. Γι’ αυτή του τη γνώση και την εμπειρία, απευθυνθήκαμε σ’αυτόν και του κάναμε κάποιες ερωτήσεις. Ανάμεσα στη Βερόνα, την Πάρο και τον Καναδά βρήκε χρόνο να μας απαντήσει.

Το κρασί είναι τέχνη ή τεχνική;
Είναι και τέχνη & τεχνική.
Τέχνη, γιατί ενσωματώνει παράδοση στην αμπελουργία της περιοχής, ποικιλίες, αμπελοκαλλιέργεια, παραδοσιακά κρασιά, παραδοσιακά κρασιά για θρησκευτική χρήση (νάμα), την «τέχνη» του οινοποιού και βέβαια το ότι απευθύνεται σε όλες τις αισθήσεις –όραση, όσφρηση, γεύση, αφή στο στόμα– ακόμη και στην ακοή με το φιςςςςς στα αφρώδη. Κανένα άλλο «έργο τέχνης» δεν απολαμβάνουμε με τόσες αισθήσεις, και ο οινολόγος και ο οινοποιός είναι αληθινοί τεχνίτες και πολλές φορές καλλιτέχνες.
Τεχνική & τεχνολογία στις μέρες μας, γιατί ο τεχνολογικός εξοπλισμός των οινοποιείων και η καλή επιστημονική κατάρτιση των οινολόγων βελτιώνουν όλα τα προηγούμενα.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του παριανού αμπελώνα;
Ο αμπελώνας της Πάρου είναι ένας παραδοσιακός Αιγαιοπελαγίτικος αμπελώνας. Το γεγονός όμως ότι η Πάρος είναι πολύ δημοφιλής τουριστικός προορισμός, και η μεγάλη οικιστική ανάπτυξη και η αλλαγή στις ασχολίες και τις συνήθειες των κατοίκων της, έχουν περιορίσει σημαντικά την έκταση του αμπελώνα της από 11.000 στρέμματα που ήταν σε 5.000 σήμερα, σε μικρές εκτάσεις διάσπαρτες σε όλο το νησί. Τα περισσότερα είναι μεγάλης ηλικίας και αυτόριζα, καθώς η φυλλοξήρα δεν έχει επεκταθεί, και βρίσκονται στις χαμηλές πλαγιές περιμετρικά του βουνού Προφήτης Ηλίας (726μ.), που δεσπόζει στο κέντρο της Πάρου. Ο νόμος ορίζει όλο το νησί ως ζώνη του ΠΟΠ Πάρος (θεσπίστηκε το 1981), τόσο για το λευκό, όσο και για τον ερυθρό οίνο. Κυριότερες ποικιλίες είναι από τις ερυθρές, η Μανδηλαριά και σε μικρή ποσότητα η Βάφτρα (Αντίπαρος) και το Μαύρο Αηδάνι. Από τις λευκές ποικιλίες η Μονεμβασιά, λίγο Λευκό Αηδάνι και τα τελευταία χρόνια έχουν φυτευτεί και κάποια στρέμματα Ασύρτικο.

Ποιά είναι η εξέλιξη της παριανής οινοποιίας τα τελευταία 30 χρόνια;
Η εξέλιξη είναι τεράστια. Από το χύμα «βαφικό» για αναμίξεις κρασί τότε, σήμερα έχουμε περί τις 25 ετικέτες με αξιοπρεπή κρασιά. Υπάρχουν τρία οργανωμένα οινοποιεία, της ΕΓΣ στην Παροικιά, το μεγάλο σύγχρονο του Μ. Μωραΐτη στην περιοχή των Αγίων Αναργύρων, και το μικρό, χαριτωμένο, του Γ. Μωραΐτη στη Νάουσα μέσα στον βιολογικό αμπελώνα του.

Είναι αλήθεια ότι το ελληνικό κρασί δεν αντιμετωπίζει προβλήματα ποιότητας, αλλά κυρίως προβλήματα προώθησης;
Είναι αλήθεια αλλά όχι όλη η αλήθεια. Στην αγορά υπάρχουν ακόμη κρασιά με ποιοτικά προβλήματα. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι σε συντριπτικό ποσοστό δεν υπάρχει σωστή σχέση τιμής – ποιότητας. Ξέρετε δεν είναι δυνατόν όλα τα κρασιά να είναι πολύ υψηλής ποιότητας. Αυτό κυρίως εξαρτάται από την ποικιλία, το οικοσύστημα και βεβαίως από τον εξοπλισμό του οινοποιείου, την τέχνη και τις γνώσεις του οινολόγου. Αυτά οδηγούν σε κρασιά με διαφορετική ποιότητα. Το ζητούμενο όμως είναι να μην έχουν ελαττώματα. Δηλαδή ένα κρασί είναι λογικό, λόγω των προαναφερθέντων, να έχει πολύ καλύτερο π.χ. άρωμα από κάποιο αλλά είναι απαράδεκτο να μυρίζει άσχημα, αυτό είναι ποιοτικό πρόβλημα. Σας ξαναλέω ότι στην αγορά μας υπάρχουν ακριβά κρασιά πολύ κατώτερης ποιότητας από πολύ φθηνότερά τους.

Εμφιαλωμένο κρασί η χύμα;
Θεωρώ τελείως λάθος και δίκοπο μαχαίρι την άποψη ότι όσοι εμφιαλώνουν θα λύσουν τα προβλήματά τους αν πείσουν τους καταναλωτές ότι το εμφιαλωμένο είναι καλής ποιότητας και το χύμα κακής.
Εξίσου λάθος είναι η άποψη των άλλων ότι το χύμα είναι αγνό και το εμφιαλωμένο, ας πούμε, βιομηχανικό.
Το κρασί στην Ελλάδα είναι ακόμη, και ελπίζω να παραμείνει στοιχείο της καθημερινής διατροφής.
Μόνο έτσι μπορούμε να μείνουμε χώρα με την αμπελουργία σημαντικό τομέα της αγροτικής παραγωγής.

Υπάρχει φτηνό και καλό κρασί;
Υπάρχει φτηνό και καλό κρασί. Δυστυχώς ο καταναλωτής κυρίως λόγω κακής και ελλιπούς πληροφόρησης, δεν είναι σε θέση να κάνει σωστές επιλογές.

Καλοκαίρι 2011