Λεύκες – Αυκλάκι – Λογαράς

Απόσταση: 8 χλμ. – Διάρκεια: περίπου 2 ώρες – Υψομετρική διαφορά: 250 μ.

Κείμενο | Φωτογραφίες: Αλέξης Πετίδης

Σε κάθε τόπο υπάρχουν κρυμμένα «διαμάντια»:
μέρη πανέμορφα και μοναδικά, τα οποία όμως σπάνια ανακαλύπτουν οι ξένοι επισκέπτες, καθώς βρίσκονται έξω από τις συνήθεις τουριστικές διαδρομές.

Ένα τέτοιο μέρος στην Πάρο είναι το Αυκλάκι (ή Αυκουλάκι), μια κοιλάδα στην ανατολική πλευρά του νησιού με πολύ ιδιαίτερο τοπίο: πλαγιές γεμάτες πεζούλες με ελιές και αμπέλια, μια κατάφυτη ρεματιά που κρατάει νερό ίσαμε και τις αρχές του καλοκαιριού, ένα φιλόξενο εκκλησάκι κυριολεκτικά ενσωματωμένο στο περιβάλλον και μια πηγή κρυμμένη μέσα σε κυπαρισσόδεντρα και πικροδάφνες, με σκιά και τραπεζάκια για να ξαποστάσει ο περαστικός… Τι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς;

Η διαδρομή που σας προτείνουμε διασχίζει ολόκληρο το Αυκλάκι, έχει όμως και άλλα πλεονεκτήματα: ξεκινά από τις Λεύκες, το πανέμορφο ορεινό κεφαλοχώρι που παντρεύει τον κυκλαδίτικο χαρακτήρα με τον νεοκλασικό, περνά από σημεία με ιδιαίτερη θέα, όπως είναι η ράχη με τους παλιούς ανεμόμυλους που δεσπόζουν πάνω από το χωριό, και προσφέρει πολλές επιλογές για τον τερματισμό της. Σε μια σχετικά σύντομη εκδοχή εμείς την ολοκληρώνουμε στον Λογαρά· ωστόσο, μπορεί κανείς να προτιμήσει ως προορισμό τη Μάρπησσα, το Πίσω Λιβάδι, τη Χρυσή Ακτή, ακόμη και τον Δρυό… Επίσης, η διαδρομή μπορεί να γίνει είτε με τα πόδια είτε με ποδήλατο. Στο κείμενο και στο χάρτη υπάρχουν σχετικές αναφορές για τα (λιγοστά) σημεία όπου αυτές οι δύο επιλογές διαφέρουν…

Περιγραφή

Η διαδρομή ξεκινά από τη στάση των λεωφορείων στις Λεύκες (Σημείο 1), στην κλειστή στροφή του δρόμου που έρχεται από την Παροικιά, όπου μπορεί να φτάσει κανείς με την τακτική συγκοινωνία από διάφορα σημεία του νησιού. Ξεκινούμε παίρνοντας τον φαρδύ κεντρικό δρόμο ο οποίος οδηγεί στο κέντρο του οικισμού· έπειτα από 20 μέτρα, όμως, τον αφήνουμε και ακολουθούμε το σοκάκι που κατηφορίζει προς τα αριστερά. Περίπου 50 μέτρα πιο κάτω, αυτό διχαλώνει. Όποια διακλάδωση και αν επιλέξουμε, σύντομα θα μας βγάλει σε στενό ασφαλτόδρομο, τον οποίο ακολουθούμε προς τα αριστερά, ώσπου φτάνουμε στη μικρή πλατεία με τα καφενεία, μπροστά από τη μεγαλοπρεπή εκκλησία της Αγίας Τριάδας.

Από την Αγία Τριάδα μικρές ξύλινες πινακίδες θα μας οδηγήσουν μέσα από σοκάκια στην άκρη του οικισμού, στο σημείο απ’ όπου ξεκινά ο περίφημος Βυζαντινός Δρόμος (Σημείο 2), η πιο γνωστή περιπατητική διαδρομή του νησιού. (Σημειωμένη με πορτοκαλί χρώμα στο χάρτη μας.)

Αφήνουμε τον Βυζαντινό Δρόμο στα αριστερά μας και συνεχίζουμε ευθεία, σε ανηφορικό δρόμο που περνά από τον πευκώνα των Λευκών με την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, για να καταλήξει σε σταυροδρόμι (Σημείο 3) με εκπληκτική θέα, πολύ κοντά στους τέσσερεις παλιούς ανεμόμυλους που δεσπόζουν πάνω από το χωριό. Αξίζει μια μικρή παράκαμψη για να τους επισκεφθείτε… (Όσοι επιλέξουν ποδήλατο για το οδοιπορικό τους, μπορούν να φτάσουν σ’ αυτό το σημείο και με μία διαφορετική διαδρομή, που περνά από την κεντρική πλατεία των Λευκών, το πάρκινγκ πάνω από αυτήν και τον περιφερειακό δρόμο που οδηγεί εδώ. Στο χάρτη μας η παραλλαγή αυτή σημειώνεται με μοβ χρώμα.)

Στο σταυροδρόμι μια πινακίδα που γράφει «Αγία Κυριακή», τοποθετημένη πρόχειρα σε παλιό κτίσμα, μας οδηγεί νότια σε ασφαλτόδρομο. Σύντομα αυτός μετατρέπεται σε χωματόδρομο και βρισκόμαστε πλέον στην καθαυτό παριανή ύπαιθρο: λοφοπλαγιές με ξερολιθιές, πεζούλες με ελιές και αμπέλια, μοναχικά εκκλησάκια, ενώ σύντομα διακρίνουμε στα νότια το επόμενο σημαντικό σημείο της διαδρομής: τον λευκό όγκο του μοναστηριού της Αγίας Κυριακής (Σημείο 4). Πρόκειται για μοναστήρι του 17ου αιώνα, ανακαινισμένο σχετικά πρόσφατα, το οποίο όμως (συνήθως) είναι κλειστό…

Λίγο μετά το μοναστήρι συναντάμε διασταύρωση, όπου στρίβουμε δεξιά. Σύντομα περνάμε ομαλή ράχη και βρισκόμαστε πλέον στο Αυκλάκι, στο πάνω μέρος της κοιλάδας. Εδώ, περίπου 150 μέτρα από τη διασταύρωση, οι περιπατητές μπορούν να αναζητήσουν παλιό μονοπάτι που κόβει δρόμο κατηφορίζοντας δεξιά στην πλαγιά, για να ξαναβρεί το δρόμο πιο χαμηλά. Το ξεκίνημα του μονοπατιού (Σημείο 5) δεν είναι ευκρινές, ουσιαστικά όμως αυτό ακολουθεί μια ξερολιθιά που κατηφορίζει ανάμεσα σε μια συστάδα από ελιές. Καμιά 20αριά μέτρα παρακάτω διακρίνεται πλέον καθαρά και –παρόλο που έχει καλυφθεί αρκετά από τη βλάστηση– παραμένει βατό, πάντα βέβαια με προσοχή! (Οι ποδηλάτες και όσοι προτιμούν να παραμείνουν στο δρόμο πρέπει να συνεχίσουν στο χωματόδρομο που κάνει το γύρο της πάνω πλευράς της κοιλάδας –σημειωμένος με μοβ χρώμα στο χάρτη– επιλέγοντας πάντα την αριστερή κατεύθυνση στις διασταυρώσεις.)

Το μονοπάτι ξαναβρίσκει το δρόμο ύστερα από περίπου 200 μέτρα. Συνεχίζουμε σ’ αυτόν για άλλα 500 μέτρα, ώσπου βρίσκουμε στο δεξί μας χέρι, ακριβώς κάτω από το δρόμο, το εκκλησάκι του Αγίου Αρσενίου, ενσωματωμένο με μοναδικό τρόπο στο περιβάλλον (Σημείο 6). Η σκεπαστή αυλή του και η φιλόξενη βεράντα του μάς καλούν για μια στάση· ωστόσο, αξίζει να κατεβούμε τα ασβεστωμένα σκαλοπάτια προς τη ρεματιά, να περάσουμε την κοίτη της και να ακολουθήσουμε το μονοπάτι που φεύγει αριστερά, ώσπου να βρούμε στο δεξί μας χέρι τη φαρδιά κοίτη ενός άλλου χειμάρρου, στρωμένου με μεγάλα βράχια. Ανηφορίζοντας σ’ αυτόν για καμιά 50αριά μέτρα, ανάμεσα σε κυπαρίσσια, πικροδάφνες και καλαμιές, θα βρούμε την περίφημη πηγή του Αυκλακιού, με το φιλόξενο υπόστεγό της και με δροσερό νερό όλο το χρόνο (Σημείο 7).

Αφού ξαποστάσουμε στην πηγή, επιστρέφουμε στο χωματόδρομο και συνεχίζουμε να κατηφορίζουμε, ώσπου φτάνουμε σε διασταύρωση με πινακίδα για το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου. Με ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική, πολύ ωραία θέα και φιλόξενο καλόγερο, το παραδοσιακό αυτό μοναστήρι αξίζει μία επίσκεψη· ωστόσο, η διαδρομή έως αυτό (περίπου 2,5 χλμ.) είναι ανηφορική και χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Συνεχίζουμε, λοιπόν, προς τα αριστερά, περνάμε από τα ερείπια μικρού μοναστηριού που αξίζουν μια μικρή στάση (Σημείο 8 και συνεχίζουμε, ώσπου βρίσκουμε τον ασφαλτόδρομο που ενώνει τη Μάρπησσα με τον Τζάνε (Σημείο 9). Εκεί στρίβουμε δεξιά, ακολουθούμε την άσφαλτο για περίπου 500 μέτρα και ξαναστρίβουμε –αριστερά αυτήν τη φορά– σε φαρδύ χωματόδρομο (Σημείο 10), που θα μας βγάλει στο δρόμο Μάρπησσας – Δρυού (Σημείο 11). Αν ακολουθήσουμε την αριστερή διχάλα στο τέλος αυτού του χωματόδρομου, όταν βγούμε στην άσφαλτο, ο δρόμος που θα δούμε ακριβώς απέναντί μας οδηγεί στη νότια άκρη του Λογαρά (Σημείο 12).