Γιάννης Τσιγώνιας

Συνέντευξη: Παύλος Μεθενίτης | Φωτογραφία: Νίκος Ζάππας

Την εμπιστοσύνη την κατέκτησα με σκληρή δουλειά…

Είναι δυναμικός, λακωνικός, σαφής και κατηγορηματικός. Άνθρωπος των πράξεων, ενεργητικός, με παρουσιαστικό, ύφος και τόνο σχεδόν στρατιωτικό: θυμίζει λίγο τον Σταύρο Ξενίδη, στην ταινία “η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα”, να λέει “εγώ είμαι στρατιωτικός και τα λέω τσεκουράτα!”. Όμως δεν είναι αξιωματικός, είναι γιατρός, χειρουργός: ο Γιάννης Τσιγώνιας.

Η ώρα είναι εννιά το βράδυ στο Ιδιωτικό Πολυιατρείο “Ιατρικό Πάρου” στην Παροικιά, και ο ιδρυτής, ο Γιάννης Τσιγώνιας, αντιμετωπίζει ένα περιστατικό που μου φαίνεται επείγον: ένα κοριτσάκι με σπασμένο χέρι. Το περιβάλλον του πολυιατρείου είναι άψογο, σύγχρονο, πεντακάθαρο, που τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από τα ομόλογα ιατρικά κέντρα της πρωτεύουσας – κανείς επισκέπτης, ή ασθενής, δεν φαντάζεται ότι το Ιατρικό Πάρου όπου ασκείται “σύγχρονη διαγνωστική ιατρική” λειτουργεί εδώ και 23 χρόνια.

Παριανός, από τη Μάρπησσα, σπούδασε στην Αθήνα χειρουργική, και όταν έκανε το αγροτικό του στο Κέντρο Υγείας της Πάρου, το 1987, αποφάσισε να αφήσει το Δημόσιο και να δουλέψει στη γενέτειρά του.
“Ήμουν κακός δημόσιος υπάλληλος”, λέει χαμογελώντας, “θέλω πάντα να κάνω αυτό που θέλω εγώ…”. Η επένδυση που έκανε για να ανοίξει το ιδιωτικό του διαγνωστικό Κέντρο το 1993 ήταν μεγάλη για την εποχή: 200 εκατομμύρια δραχμές, από τα οποία τα περισσότερα δαπανήθηκαν για τα πανάκριβα μηχανήματα. Όμως, αρχικά, οι συμπατριώτες του, τον αντιμετώπισαν με σκεπτικισμό.

“Την εμπιστοσύνη που έχω τώρα, και την αναγνωρισιμότητα, τις έχω κατακτήσει με σκληρή δουλειά!”, λέει εμφατικά ο διευθυντής του διαγνωστικού κέντρου, που σήμερα απασχολεί 4 μόνιμους γιατρούς (χειρουργό, καρδιολόγο, ακτινολόγο και βιοπαθολόγο), τρείς διοικητικούς υπαλλήλους και τρία μέλη παραϊατρικού προσωπικού. Ο ίδιος δουλεύει από το πρωί μέχρι τις δέκα το βράδυ κάθε εργάσιμη μέρα, και τα Σάββατα, ενώ το κινητό του πρακτικά δεν κλείνει ποτέ. “Εξυπηρετούμε το 30% του παριανού πληθυσμού, χώρια βέβαια τους τουρίστες το καλοκαίρι”, λέει ο κ. Τσιγώνιας, υπερήφανος για τα επιτεύγματά του.
Δεν είναι και λίγο. Μας λέει πως διάφοροι γιατροί έρχονται και παρέρχονται από το νησί, κάνοντας “αρπαχτές”, αλλά “πόσο θα αντέξουν; Τώρα έχει μαζευτεί κάθε καρυδιάς καρύδι… Ο τυχοδιωκτισμός, η ελευθερία και η δημοκρατία έχουν και μερικά στραβά, ξέρετε…”. Όμως, για τους συνεπείς, σαν κι αυτόν, ιδιώτες συναδέλφους του μόνο καλά λόγια έχει να πει.

‘Όσο για το επίπεδο της Δημόσιας Υγείας στην Πάρο γενικά, εκεί ο κ. Τσιγώνιας είναι “τσεκουράτος”. Το Σύστημα Υγείας χωλαίνει. “Φταίει η Νομαρχία και το Υπουργείο Υγείας για τη χαμηλή ποιότητα των υπηρεσιών”, υποστηρίζει, ενώ επισημαίνει πως “στο τοπικό Κέντρο Υγείας υπηρετούσαν δύο παιδίατροι, οι οποίοι συνταξιοδοτήθηκαν, αφήνοντας το νησί χωρίς παιδίατρο… Το Υπουργείο δεν έχει πόρους, ο ΕΟΠΠΥ δεν πληρώνει, οι ασφαλιστικές δεν πληρώνουν, οι άνθρωποι δεν έχουν λεφτά…”. Η κατάσταση είναι δύσκολη για όλους, αλλά ο Γιάννης ο Τσιγώνιας δηλώνοντας εκ φύσεως αισιόδοξος, μας καληνυχτίζει ευγενικά. Είναι σχεδόν δέκα το βράδυ, αλλά η εργάσιμη μέρα του δεν έχει τελειώσει – κάτι προέκυψε και τον χρειάζονται, όπως του λέει η γραμματέας του.